Το coaching σας υποστηρίζει να κάνετε τις αλλαγές που θέλετε στη ζωή και στην εργασία σας. Σας βοηθά να θέσετε στόχους και να σχεδιάσετε κατάλληλες ενέργειες για να τους πετύχετε. Στην ουσία σας οδηγεί ευκολότερα, γρηγορότερα και ασφαλέστερα στο σημείο που θέλετε να φτάσετε. Οι coaches αξιοποιούμε κατάλληλες προσεγγίσεις, μεθοδολογίες και εργαλεία για να σας βοηθήσουμε να εντοπίσετε και να πετύχετε αυτό που πραγματικά θέλετε. Ορισμένες από τις δεξιότητες των coaches μπορείτε, σήμερα κιόλας, να αρχίσετε να τις αναπτύσσετε κι εσείς και να κάνετε τη ζωή σας καλύτερη! 
Ξεχωρίζω τρεις και τις συνοψίζω στη φράση: «ακούω, ρωτάω για να μάθω και μαθαίνω από όσα μου συμβαίνουν». Εστιάζω σε αυτές γιατί θα σας βοηθήσουν να κατανοήσετε καλύτερα τον εαυτό σας και τους άλλους, τις ανάγκες και τις επιθυμίες σας καθώς και τον τρόπο που λειτουργείτε. Έτσι, θα μπορείτε να διαχειρίζεστε καλύτερα το παρόν σας και να διαμορφώνετε το μέλλον σας.
«Ακούω» σημαίνει ότι ακούω πραγματικά όλα όσα μου λένε, αυτό που συχνά ονομάζουμε «ενεργητική ακρόαση».

Δηλαδή, ακούω και τις λέξεις (το λεκτικό μήνυμα της επικοινωνίας) και όσα δεν λέγονται με λέξεις (το μη λεκτικό μήνυμα της επικοινωνίας). Συχνά, όταν μας μιλούν, σκεφτόμαστε τι θα απαντήσουμε, χάνοντας μέρος όχι μόνο της μη λεκτικής επικοινωνίας αλλά και της λεκτικής. Βασική προϋπόθεση για να ακούσουμε πραγματικά είναι να εστιάσουμε όλη μας την προσοχή στον συνομιλητή: να ακούμε τις λέξεις αλλά ταυτόχρονα να παρατηρούμε τη γλώσσα του σώματός του και να αντιλαμβανόμαστε τα συναισθήματα του. Μόνο ακούγωντας όσα λέει και όσα δε λέει κάποιος μπορούμε να κατανοήσουμε τι πραγματικά θέλει να πει και να μάθουμε κάτι περισσότερο από αυτό που ήδη ξέρουμε ή νομίζουμε ότι ξέρουμε.
«Ρωτάω για να μάθω» σημαίνει ότι διατυπώνω ερωτήσεις που θα μου δώσουν τις πληροφορίες και τη γνώση που χρειάζομαι. Για παράδειγμα, υποθέστε ότι πρέπει να πετύχετε έναν απαιτητικό στόχο στη δουλειά σε συνεργασία με έναν συνάδελφό σας που ισχυρίζεται ότι «αυτό δεν γίνεται!». Αν τον ρωτήσετε «γιατί δεν γίνεται;» θα λάβετε πολλές πληροφορίες που ενισχύουν τη θέση του και στο τέλος είναι πιθανό να πειστείτε και να εγκαταλείψετε την προσπάθεια. Αν, όμως, ρωτήσετε «τι χρειάζεται για να γίνει;» ή «τι άλλο μπορούμε να κάνουμε για να το πετύχουμε», στρέφετε την προσοχή του προς την κατεύθυνση της λύσης και επίτευξης του στόχου. Ίσως ο συνάδελφός σας αρχικά σιωπήσει, δυσκολευόμενος να απαντήσει. Μην ανησυχήσετε, είναι καλό σημάδι: δείχνει ότι σκέφτεται και το πιθανότερο είναι να βρει μια νέα ιδέα που μπορείτε στη συνέχεια να συζητήσετε για να πετύχετε το στόχο σας!
«Μαθαίνω από αυτά που μου συμβαίνουν» σημαίνει ότι δέχομαι πως σε οτιδήποτε μου συμβαίνει υπάρχει κάτι που μπορώ να μάθω. Το «οτιδήποτε» περιλαμβάνει φυσικά όσα αξιολογούμε ως επιτυχίες αλλά και όσα αξιολογούμε ως αποτυχίες. Γυρνώντας πίσω σε όσα συνέβησαν μαθαίνουμε πολύτιμα πράγματα: ποιες ήταν οι συνθήκες, τι σκεφτήκαμε, τι νιώσαμε, τι κάναμε, τι αποτέλεσμα έφερε, τι λειτούργησε καλά, τι θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά. Η διαδικασία λέγεται «αναστοχασμός»: ξανασκεφτόμαστε αυτό που έγινε, όντας πλέον σε απόσταση από το γεγονός και άρα ψυχραιμότεροι, πιο αντικειμενικοί και ανοιχτοί στο να μάθουμε.
Μπορείτε από αυτή κιόλας τη στιγμή να εξασκηθείτε σε αυτές τις δεξιότητες με όποιον τρόπο σας εξυπηρετεί καλύτερα. Για αρχή, μπορείτε να επιλέξετε 2-3 συνομιλίες κάθε μέρα, επαγγελματικές ή προσωπικές, στις οποίες θα προσπαθήσετε ακούσετε πραγματικά το συνομιλητή σας εστιάζοντας σε αυτόν όλη σας και να διατυπώσετε ερωτήσεις για να μάθετε όσα χρειάζεστε. Στο τέλος της ημέρας ή της εβδομάδας μπορείτε να αφιερώσετε χρόνο για αναστοχασμό πάνω σε 2-3 γεγονότα που συνέβησαν. Μέρος το αναστοχασμού σας μπορεί φυσικά να είναι το πόσο «ακούσατε» και «ρωτήσατε για να μάθετε»!